Een lange weg, zowel in tijd als in afstand, legden we af om materiaal voor de kinderen met spina bifida en hydrocefalie op de juiste bestemming te krijgen.
Op woensdag 27 november 2019 spreek ik een vriend, werkzaam in de transportsector. We moeten in 2020 ons kantoor in Brussel verlaten omdat het gebouw een grondige renovatie krijgt. In dat kantoor wordt materiaal opgeslagen dat ervoor zorgt dat een kind met spina bifida een droog en sociaal leven kan leiden. Met dat materiaal en enkele eenvoudige technieken trainen we kinderen met spina bifida en hun ouders. Behalve dat kinderen droog en schoon blijven en infecties worden vermeden, voorkomt deze zorg ook nierbeschadiging.
We vullen bij elke reis naar projecten onze koffers voor meer dan de helft met dit materiaal. Zo geraakt dat ter plekke. Per reis kunnen we per persoon voor 100 kinderen materiaal overbrengen. Best omslachtig maar transport naar Afrika is duur. Er liggen in 2019 nog duizenden stuks te wachten om mee te reizen naar Afrika. Ik vraag Tom, mijn vriend uit de transportsector, wat de best mogelijke manier is om dat materiaal in Dar Es Salaam (Tanzania) te krijgen. We richten daar in 2020 een plaatselijk kantoor op met opslagplaats en van daaruit kan het materiaal naar buurlanden vertrekken. Tom vertelt dat een container vullen waarschijnlijk de beste manier is.
Zo start ons verhaal van de container die van Antwerpen (België) een lange weg aflegt naar Dar Es Salaam (Tanzania). Een verhaal van bloed, zweet en tranen.
Foto: Goederen en medisch materiaal in een opslagruimte
Begin december 2019 vraag ik Tom om een offerte op te maken. Het hoeft niet gezegd dat de kosten voor onze vzw zo laag mogelijk moeten liggen. Tom verzamelt alle kosten, ook de lokale in Tanzania. Hij laat bepaalde kosten in Antwerpen vallen als geste voor ons doel.
Door alle nieuwe regelgeving en toepassingen over duurzaam en milieuvriendelijk leven op individueel, nationaal en mondiaal niveau, moeten schepen ook milieuvriendelijkere brandstof bunkeren en dat is duurder. We hebben dus prijsstijgingen aan ons been. Op 21 januari 2020 ontvang ik de eerste offerte. Omdat we handen en tijd tekort komen, beslissen we om de container in mei of juni 2020 te laten vertrekken. Dat geeft ons tijd om materiaal te verzamelen en om meer medisch materiaal te bestellen en te laten leveren zodat we de container optimaal kunnen vullen. In tussentijd huren we een opslagplaats vlakbij mijn woning. Dat is gemakkelijk omdat mensen materiaal zoals kleding, schoenen en meubels bij mij thuis leveren en ik dat naar de opslagplaats breng. Met 4 kinderen in huis rij ik met een busje. Lekker makkelijk om spullen te vervoeren. Om een beeld te schetsen – onze gang en kelder worden ingenomen door zakken kleding, dozen schoenen, kartonnen katheters en spoelzakjes, speelgoed, huisraad en noem maar op. Op geregelde tijdstippen laad ik de auto vol en breng alles naar de opslagplaats. Stapelde jij al eens een opslagplaats van 3 meter hoog terwijl je zelf 1 meter 63 bent? Dat is een uitdaging.
Foto: Links: Mijn gang als opslagruimte| Rechts: de eigenlijke opslagruimte
En dan komt er Covid-19. Het lijkt alsof de wereld stopt met draaien. Het voordeel van de lockdown is dat mensen tijd hebben om op te ruimen en nog waardevolle schatten tegenkomen die ze schenken aan de kinderen met spina bifida en hydrocefalie. Van zodra het weer mag, worden er massaal spullen geleverd.
In september 2020 kondigt de Warmste Week (een warm initiatief in België dat solidariteit aanmoedigt ten voordele van goede doelen) een verandering in het concept aan. Acties om geld in te zamelen zijn niet meer mogelijk maar mensen kunnen zich opgeven om vrijwilligerswerk uit te voeren. Child-Help doet een oproep om inlegkruisjes te maken. Inlegkruisjes? Ja! Tussen het sonderen door (afvoeren van de urine) helpt dit druppels op te vangen. Zo kunnen meisjes met een gerust hart naar school. Bijna 50 vrijwilligers gaan enthousiast aan de slag, met het patroon dat ons geschonken werd door een van de pleegkinderen van Pierre, de oprichter van Child-Help. Net geen 2.000 inlegkruisjes worden er in de loop van de eindejaar periode van 2020 genaaid door mensen met een warm hart. Die inlegkruisjes gaan mee met de container om heel wat meisjes blij te maken.
In juni 2021 zijn we klaar om tot het daadwerkelijke transport over te gaan. De timing is echter in ons nadeel. Zee- en luchtvracht naar Oost-Afrika is nog nooit zo duur geweest door de huidige marktomstandigheden (overvolle schepen, Suez-vertraging, lockdowns, etc). Opnieuw bekijken we dus verschillende mogelijkheden. Een volledige container, luchtvracht voor het meest dringende materiaal, een container delen met een andere partij, …
Ondertussen vragen mijn collega’s in Tanzania een heffingsvrijstelling aan en na een lang traject wordt deze ook toegestaan. We zijn er klaar voor… denken we.
Op donderdag 29 september 2021 zorgen we er met een aantal vrijwilligers voor dat de goederen van de opslagplaats naar het magazijn van de transporteur worden gebracht. We misrekenen ons wat aan de hoeveelheid en blijkbaar hebben we een 40’ container nodig in plaats van een 20’. Opnieuw prijsbesprekingen dus. We hebben nu nog plaats over dus ik bestel nog extra medisch materiaal. Het lijkt alsof het lot ons tergt. Die extra bestelling loopt vertraging op door een tekort aan grondstoffen. Uiteindelijk geraakt alles in het magazijn, maak ik een paklijst op in december 2021 en staan we vertrekkensklaar. Op 4 januari 2022 wordt de container geladen. Hoera! Oh ja, blijkbaar hebben ze dan nog een lijst nodig met de waarde van alle spullen. Aargh! Ik doe snel een inschatting van alles op basis van de paklijst en hoop dat het volstaat. Geen makkelijke opdracht omdat, buiten het medische materiaal, zo goed als alles geschonken is. Toch moet er een prijs opgeplakt worden. Op 7 januari gaat de container het schip op en krijg ik mee dat deze op 1 maart toekomt in Dar Es Salaam.
In maart 2022 blijkt dat de heffingsvrijstelling in Tanzania goedgekeurd is door een foute ambtenaar en is de juiste ambtenaar met vakantie. De nieuwe aanvraag verdwijnt in een stapel op haar bureau en wacht op haar terugkeer. Na enkele herinneringen geraakt ook dit in orde. Datzelfde moment krijgen mijn Tanzaniaanse collega’s te horen dat er nog meer papierwerk afgewerkt moet worden. Ook die loopt vertragingen op waardoor de container geduldig op ons wacht in de haven in Dar Es Salaam en de opslagkosten oplopen.
Begin juni 2022 kunnen we eindelijk de goederen vervoeren naar ons kantoor in Dar Es Salaam. Op dat moment is de brandstof in Tanzania blijkbaar bijna uitverkocht en wie nog transport wil, betaalt de prijs. Gelukkig is het kantoor niet ver.
Foto: Goederen en materialen in Tanzania
Snel vooruit naar vandaag – In Dar es Salaam huren we daar opslagruimte voor een kleine prijs, en nu worden alle goederen vanuit het kantoor naar ons partners gedistribueerd.
Om een lang verhaal kort te maken: alle noodzakelijke en minder dringende goederen zijn ondertussen op bestemming. Moeders en kinderen kunnen hun geluk niet op want deze goederen maken wel degelijk een groot verschil in hun leven.
Foto: Goederen die aan moeders worden uitgedeeld
Conclusie: we zullen niet snel nog een container verzenden, maar we blijven zoeken naar manieren om materiaal op de plaats van bestemming te krijgen of om lokale leveringen te bieden tegen de best mogelijke prijzen.
